De spits, een vrachtschip van circa 38,5 meter, was tussen ongeveer 1890 en 1970 beeldbepalend was op onze kanalen. In de jaren 1960 bestond de Belgische binnenvaartvloot voor 60% uit spitsen. Aanvankelijk werden die schepen gejaagd of gesleept door de schippersfamilie, professionele boottrekkers, een muilezel of een paard. Vanaf de jaren 1920 werden gemotoriseerde spitsen gebouwd. Rond 1945 verdrong de gemotoriseerde spits de sleepspits. Van de groep sleepspitsen blijven vandaag vrijwel geen gave exemplaren meer over, met uitzondering van de Bon Crédit en de Mon Désir. Dit laatste schip heeft maar weinig aanpassingen aan de oorspronkelijke bouw gekregen en is de meest complete sleepspits in Vlaanderen. Het woonverblijf werd gezien de krappe financiële mogelijkheden met smaak ingericht. De centrale mastkast is nog aanwezig evenals de originele houten luiken waarmee het ruim werd afgedekt.

Het schip werd vooral op Belgische werven gebouwd, maar ook in Frankrijk en later Nederland liepen spitsen van stapel. Hoewel het geografische zwaartepunt van de spits in Frankrijk en België lag, was het type ook goed vertegenwoordigd op de Nederlandse en Duitse kanalen. De grote geografische verspreiding van de spits was te danken aan de afmetingen die toelieten om door de meeste West-Europese sluizen te versassen. De afmetingen van de spits (circa 38,5 m op 5,05 m) waren aangepast aan de Franse Freycinet-sluizen (40 m x 5,20 m x 2 m). Er wordt dan ook courant naar de ‘achtendertiger’ verwezen, de spitsenmaat.