De apparatuur en motoren van de schepen zijn uniek. De kwaliteit van deze zeldzame motoren was optimaal wat hun lange levensduur verklaart. De bouw ervan past in een technisch verhaal waarbij heel wat kennis met de steun van het militair bondgenootschap NATO geïntroduceerd werd. De motorenfabrieken Nuove Reggiane in Italië en Maschinenfabrik Augsburg-Nürnberg gekend als MAN in Duitsland getuigen van de hernieuwde industriële activiteit in Europa na de oorlog, net als een Tienens motorenbedrijf Ateliers de Construction Méchanique de Tirlemont of ACMT dat onder licentie van het Britse Gartner de generatoren bouwde.

Het schip is een unieke getuige aangezien het de laatste is die nog zo volledig is ingericht. Het schip is representatief in zijn rol als mijnenveger en omwille van de vakkennis die België had opgebouwd inzake mijnbestrijding.

Militaire technologie evolueert snel. De technische en wetenschappelijke ontwikkeling van mijnbestrijding is daarin geen uitzondering. De M477 “Oudenaarde” is de laatste van de Mine Sweeper Inshore klasse in België en het laatste schip van dit type wereldwijd dat in zo’n goede (complete) staat bewaard bleef. Het schip kan dus bijdragen tot kennis over deze fase in de bestrijding van zeemijnen.

Het verhaal van de ondiepwatermijnenveger M477 Oudenaarde geeft een goed beeld van de tijdsgeest in de decennia na de Tweede Wereldoorlog. Er dienden immers veel mijnen opgespoord en vernietigd te worden, zelfs tot vandaag duiken er nog mijnen op. Tegelijk was er de Koude Oorlog die de wereld in zijn greep hield en waarvoor in 1949 de “North Atlantic Treaty Organization” of NATO in het leven geroepen werd. De uitrusting van het leger in NATO verband was cruciaal. M477 Oudenaarde en haar zusterschepen werden gebouwd naar plannen en onder toezicht van het leger van de Verenigde Staten van Amerika.

Een ondiepwatermijnenveger was onontbeerlijk voor een land met een ondiepe kust en een rivier zoals de Schelde. De mogelijkheid om mijnen te vegen op dieptes tussen vier en tien meter betekende dat het schip op lokaal vlak heel wat werk kon verzetten. Internationaal waren deze schepen ook erg gewaardeerd omdat zij konden ingezet werden voor het vrijmaken van havens. Tijdens militaire oefeningen in NATO verband waren de schepen prominent aanwezig omwille van hun geringe diepgang. De prille Belgische zeemacht speelde hierin een vooraanstaande internationale rol. Aan boord van de M477 Oudenaarde dienden vijf officieren en onderofficieren samen met acht dienstplichtigen. Zij verrichten er hard en risicovol werk en verbleven in de krappe behuizing met een minimum aan comfort. Het schip en zijn apparatuur en de daarmee verweven verhalen getuigen van de militaire inspanningen tijdens de koude oorlog en zijn een herinnering aan de toenmalige dienstplicht.

De M477 Oudenaarde werd onder toezicht van Amerikaanse scheepsbouwers in België gebouwd door de Mercantile Marine Yard in Kruibeke. Langs de Schelde bevonden zich heel wat scheepswerven die inmiddels verdwenen zijn. Het industriële verleden van deze bedrijven heeft zijn sporen nagelaten in de streek. Andere vaartuigen voor de Zeemacht werden dan weer in andere werven in Oostende en Temse gerealiseerd. De opdrachten ondersteunden de lokale scheepsbouwers.