Wie het verleden verwaarloost, hypothekeert onze toekomst

Rijn- en binnenvaartmuseum is verhuisd

Op 6 juli jl. zijn de schepen van het Rijn- en Binnenvaartmuseum versleept van het Bonapartedok naar het Kattendijkdok aan de Droogdokkensite. Dat ze hun vertrouwde ligplaats aan de voet van het MAS moeten verlaten heeft alles te maken met de wens van de stad om het Bonapartedok te herbestemmen. 
 
Op de Droogdokkensite is het Rijn- en Binnenvaartmuseum niet alleen. Naast de kinderen en jongeren van Stormkop en de leerlingen van Instroom Academy hebben ook MPM (Maritiem Patrimonium)STA-B (Sail Training Association Belgium) en T/S Rupel een vaste stek op de site.
Als de schepen van het Rijn- en Binnenvaartmuseum weer netjes toegankelijk zijn voor bezoekers dan gaat ook het museum weer open. Elke eerste zaterdag van de maand en elke woensdagmiddag is het museum aan boord van “Mon Désir” gratis te bezoeken. Dit nog tot half oktober. Of op afspraak (€2/pp):  ribiva@skynet.be 

foto’s  © Els Van Hoof

Rond de jaren zeventig van de vorige eeuw zagen we in versneld tempo vele schepen verdwijnen door allerhande slooppremies en moeilijke jaren in de schipperswereld. Met een drietal mensen werd er besloten om enkele scheepstypen te redden en in te richten als museum. Een spits in staalplaat “Mon Désir” gebouwd werd aangekocht en het ruim kreeg een inrichting als museum.

In 1976 werd dan de vzw Museum Rijn- en Binnenvaart opgericht om het maritieme binnenvaart patrimonium in al zijn aspecten te kunnen bewaren.
Drie schepen zouden uiteindelijk ingericht worden als drijvend museum:
– de sleepspits “Mon Désir” uit 1913 gebouwd in Merelbeke
– de gemotoriseerde spits “Liomar” uit 1959 gebouwd bij Mainil te Ledeberg
– het motorkastje “Angèle” uit 1923 gebouwd in Langerbrugge.

Deze drie schepen werden ingericht als historisch, sociaal en cultureel erfgoed om het familiaal en economisch leven van de binnenschipper te bewaren in een industriële archeologische achtergrond (de sleepspits Mon Désir is beschermd varend erfgoed).

Vele foto’s, scheepsmodellen, plannen, scheepsuitrusting, schilderijen enz…zijn te bekijken in de 3 ruimen, ook de 3 woonsten zijn intact en geven een beeld van het familieleven in deze periode.

De schepen lagen tot 6 juli 2022 afgemeerd naast het MAS in het Bonapartedok in Antwerpen. Maar de schepen van het Rijn- & Binnenvaartmuseum moesten voor de toekomstige ontwikkeling van het Bonapartedok hun plaats verlaten en werden verplaatst naar het Kattendijkdok waar ze aan één van de koppen van de droogdokken een nieuwe plaats kregen.

Het zou mooi zijn om deze binnenvaartschepen, dit museum, in te passen in het masterplan van de stad voor de herinrichting van de droogdokkensite tot een belevingssite.

Van zodra de schepen terug te bezoeken zijn zal hierover bericht gedaan worden.
Het Rijn-& Binnenvaartmuseum is ook de oprichter van de Open Scheepvaardagen die elk jaar in maart plaatsvinden. De bedoeling van deze beurs was, en is nog steeds, een handelsbeurs te zijn voor toeleveringsbedrijven voor de binnenvaart. Deze beurs is telkens een groot succes met grote belangstelling van de mensen uit de binnenvaart.

Sinds 2017 is er telkens ook een grote stand op deze beurs waar onder de naam “Varend Erfgoed Verenigd”, verschillende erfgoedverenigingen die een werking hebben rond het maritieme en varende erfgoed, zich presenteren.

 
nieuwe ligplaats: 
Droogdokkensite, Droogdokkenweg 4, 2030 Antwerpen

STA-B (Sail Training Association Belgium)

Williwaw is terug in Antwerpen

Hoe verging het de kits Williwaw van Willy de Roos?  Het stalen zeiljacht werd in 1968-1970 op de werf Michot in Thuin gebouwd in opdracht van Willy de Roos (1923-2008) naar een ontwerp Louis van de Wiele.

Met Williwaw maakte avonturier Willy de Roos drie wereldreizen die hij grotendeels solo vaart. Hij schreef er boeken over en gaf wereldwijd lezingen.

Nadat Williwaw ongeveer 360.000 zeemijlen had afgelegd, kochten de Vrienden van het Nationaal Scheepvaartmuseum het schip om het deel uit te laten maken van de collectie van het Nationaal Scheepvaartmuseum. In 1996 schonk de vereniging het schip aan de Stad Antwerpen en twee jaar later stelde het stadsbestuur Williwaw ter beschikking van de vzw Sail Training Association Belgium (STAB).

In de periode 1998 – 2000 kreeg Williwaw een eerste restauratie door het museum en het Antwerps Havenbedrijf. In 2000 kwam het  zeiljacht terug in de vaart als opleidings- en trainingschip voor jongeren.

21 oktober 2008, Williwaw krijgt het statuut van beschermd varend erfgoed.

Tot 2013 nam Williwaw deel aan de Tall Ships Races en andere nautische evenementen.

Het werd hoog tijd voor een echt grondige restauratie, onder en boven de waterlijn.

Een begin werd gemaakt op de RYCB op Linkeroever. Daar werd duidelijk dat er ingrijpendere werken nodig waren dan wat daar mogelijk was.

Op 3 augustus 2015 werd Williwaw op transport gezet naar Shipyard Lowyck in Oostende.  De eerste stap was het volledig zandstralen en herschilderen van de romp bij de firma Multitech (Oostende). Bij Shipyard Lowyck werd verder gewerkt aan het casco.

Zaterdag 16 juli 2022 kwam Williwaw terug naar Antwerpen. De afwerking wordt door de mensen van STAB vzw gedaan op de Droogdokkensite. Als alles volgens plan verloopt, dan kiest Williwaw volgend jaar opnieuw het ruime sop met STAB.

foto’s  © STA-B / © Danny Deckers / © Luc Antheunis

Williwaw is een kits met twee masten
waarvan de voorste de grootste is

Waterverplaatsing 19 ton
Bouwjaar 1970
Rompmateriaal staal
Lengte 14,6 m
Breedte 3,86 m
Diepgang 2 m

Droogdokkensite, Droogdokkenweg 4, 2030 Antwerpen

Het schip Williwaw is beschermd als varend erfgoed omwille van het algemene belang gevormd door de:
historische waarde
omwille van de verwezenlijkingen van het schip tijdens de diverse reizen van Willy De Roos.
industrieel-archeologische waarde
vanwege het geven van een getrouw beeld van het zeilen en de daarvoor gebruikte materialen en technieken. Vanwege de bouw in één van de (intussen verdwenen/overgelaten) scheepswerven aan de Samber te Thuin.
wetenschappelijke waarde
omwille van de bijdrage die het schip en de schipper leverden betreffende de kennis van het zeilen, de vaarroutes in weinig gekende vaargebieden en de aandacht die het trok voor ecologische vraagstukken.
sociaal-culturele waarde
vanwege de rol als ambassadeur die het schip speelt voor de haven van Antwerpen en voor Vlaanderen en België in het algemeen. Vanwege de uitzonderlijke architectuur van het schip, naar ontwerp van de gerenommeerde zeiler en selfmade scheepsarchitect Louis Van de Wiele uit Kortrijk.

Tall Ships Races 2022

T/S Rupel op 2de plaats na 1ste race

Moet het nog gezegd dat deelnemers aan de Tall Ships Races afmeren in Antwerpen van 22 tot 25 juli?
 
De eerste race (Esbjerg-Harlingen) heeft T/S Rupel alvast een 2de plaats opgeleverd in de B-klasse (de kleinere tall ships).
 
Op 4 augustus start de 2de race naar Aalborg.
 
toi toi toi Rupel-crew!

foto’s Rupel © Bert De Jonghe

Nieuwsbrief november 2024

Brugs Maritiem Erfgoed 2025 / Erfgoedchallenge / School voor Scheepsmodelbouw Baasrode viert 10-jarig bestaan / N 116 Nostalgie / Vrijwilligers duiken in de collectie van het MAS / Watson Reddingboot 3 Oostende / Open Scheepvaartdagen 2025

Nieuwsbrief oktober 2024 #2

Nieuw scheepvaartmuseum / Vacature deskundige varend en scheepsbouwerfgoed

Nieuwsbrief oktober 2024

Topstukkenlijst Vlaanderen / NavigArte / Zenobe Gramma

Nieuwsbrief september 2024

Esmeralda gerestaureerd / Navigo